Η διαστρική ;;;;

Πέρα από ένα κάποιο θέλγητρο για την επιστημονική φαντασία - ή και την πολιτική φαντασία - και πέρα απ’ την αλληλεγγύη με τον αγώνα των Ζαπατίστας, (των Τούτε Μπιάνκε ή του Μαύρου Μπλοκ) και κάθε πλήθους που αντιστέκεται στην αυτοκρατορία, ο χώρος δράσης και έκφρασής μας είναι τελικά γαλαξιακός, καθότι υποταγμένος στη σχετικότητα. Ένας χώρος όπου η παραγωγή των ιδεών υπόκειται σε μια κεντρόφυγη, άχρονη κίνηση, χωρίς ποτέ να εξαρτάται από τη βαρύτητα και τον πραγματισμό. Ο καρπός της διαρκούς κίνησης είναι η Διαστρική. Η Διαστρική είναι ό,τι υπάρχει γύρω από τους πλανήτες. Είναι η σκόνη των αστεριών και το απόρριμμα των αστέρων. Είναι ό,τι δεν είναι θύμα της καταπιεστικής έλξης των ηγεμονικών πόλων που διαμορφώνουν την αυτοκρατορία. Η Διαστρική είναι το πλήθος που διαμορφώνεται από όλους αυτούς και όλες αυτές που, καθώς την οικειοποιούνται, αρνούνται να λιμνάζουν σε έναν από εκείνους τους πόλους Περιπλανιούνται και περιστρέφονται σε μια μεγάλη ανοικτή χαοτική έκταση διαμορφωμένη από όποιον από κοντά ή μακριά συμμετέχει στην ίδια δραστηριότητα. Στο γαλαξιακό αγώνα ενάντια στην αυτοκρατορία. Μεταλλάξεις, αστεροειδείς και λοιπά συμπαρομαρτούντα του γαλαξία ενωθείτε στη διαφορετικότητα !

Η διαστρική ;

1. είναι ένα δίκτυο δυσανάλογο και πάντα άπειρο

2. η έμπνευση της είναι μαρξιστική / μαρξιανή, αντιαυταρχική, αντιιεραρχική, κομμουνιστική και ελευθεριακή, ουτοπική, κτλ. Πολλές από τις πρακτικές της παραδοσιακής αριστεράς (σοσιαλδημοκράτες, μαρξιστές, μαρξιστές-λενινιστές, αναρχικοί, κτλ.) γίνονται οχυρά απολιθωμένων ιδεολογιών που συμβάλλουν στο να διατηρηθούν στη θέση τους η κυρίαρχη ιδεολογία και το σύστήμα

3. είναι « φίλη» όλων των προοδευτικών ιδεολογιών, αυτών που τείνουν προς την πραγματική ιδέα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»

4. είναι εχθρός όλων των επαναστατικών ιδεολογιών που γίνονται δογματικές , απομακρυνόμενες από τη θεωρία και την πράξη, όπως είναι εχθρός και όλων των φασιστικών, ρατσιστικών, σεξιστικών, ξενόφοβων ιδεολογιών

5. είναι εορταστική, μόνα τα όνειρα είναι εφικτά σε έναν κόσμο όπου ζει το άλγος

6. τείνει να φτάσει την ουτοπία - η ουτοπία είναι η ζωή, ο έρωτας, το όνειρο, το αδύνατο

7. είναι εποικοδομητική - η επανάσταση είναι ένα γλυκό όνειρο και υπήρξε συχνά οδυνηρή αποδόμηση - ο ρεφορμισμός είναι ένας καθημερινός εφιάλτης

8. είναι το ξεπέρασμα (της τέχνης,) της κουλτούρας, η υπέρβαση της πολιτικής και της επιστήμης - είναι το ξεπέρασμα της κουλτούρας, της πολιτικής και της επιστήμης που διαχωρισμένες δεν είναι παρά οι φύλακες της φυλακής όπου κρατείται / κρατούνται ο / οι κόσμος / κόσμοι

9. είναι μια επιθυμητή δοκιμή

10. είναι η ανάγκη να ξεπεραστούν τα όρια ανάμεσα στις «επαναστατικές δυνάμεις» γιατί αυτά τα όρια είναι ιδεολογικά και συστημικά και οι «δυνάμεις» εξακολουθούν να χάνουν την επανάσταση και να λείπουν από αυτήν

11. είναι η ανάγκη να ξεπεραστεί η ιδέα της επανάστασης, και η ανάγκη της καθημερινής βίωσής της εδώ και τώρα

12. είναι η παραγωγή των ιδεών γιατί οι ιδέες λείπουν ή εγκλωβίζονται στα όρια ενός ξεπερασμένου συστήματος, κάνοντάς μας να ζούμε στο παρελθόν

13. είναι ένα δίκτυο που υπερβαίνει την υποκειμενική πραγματικότητα των απόψεων, τα υποκειμενικά όρια του σύμπαντος - (γνωρίζει ότι) όλα είναι υποκειμενικότητα

14. είναι το ξεπέρασμα της αποξένωσης που προκύπτει από την ποικιλία των απόψεων για να προκύψει έτσι ένα επιθετικό όπλο, «μια πράξη μέσα στην ιστορία»

15. είναι μια σεμνή δοκιμή ξεπεράσματος όλων των αποξενώσεων ( )

16. είναι η υπέρβαση του άνοστου πολιτικού λόγου, αλλοτριωτικού και μακρινού από τις πραγματικότητές μας

17. είναι η εορταστική πολιτικο-επιστημονικο-πολιτιστικο-κοινωνική πράξη και όχι ο επίσημος καθώς πρέπει ρόλος

18. είναι το μοίρασμα της γνώσης, η εμπιστοσύνη στην άμιλλα, τα ατομικά πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν (η ιδιοκτησία είναι παγίδα και κυριαρχία του πιο δυνατού) - όλα είναι μείγμα και ποικιλία μετά από τόσα χρόνια ανθρώπινης περιπέτειας

19. είναι η ανάγκη να μπουν σε λειτουργία όλες οι μορφές των υπαρχόντων και των μη υπαρχόντων αγώνων

20. κάθε διαστρική παραγωγή, και η ίδια η ιδέα, καταγράφεται σαν ένας καταλύτης του πολιτικο-επιστημονικο-πολιτιστικο-κοινωνικού γεγονότος

21. η διαστρική παραγωγή είναι ένα πειραματικό εργαστήριο, «ένα εργοστάσιο σε κρίση», ένας κόμβος της μετάβασης...

22. αναγνωρίζει σαν ζωτική μέσα στην κοινωνία του κεφαλαίου την ανάγκη της πολιτικής δράσης, της ατομικής και συλλογικής προπαγάνδας που εξελίσσει, γνωρίζει ότι ο επίσημος ρόλος είναι αυτός του θεατή και ξαναανακαλύπτει το ρόλο του δρώντα για όλους

23. διορθώνεται σε δίκτυο μικρών πύρινων και δρα έτσι σε διαφορετικές κλίμακες δραπετεύοντας από το συγκεντρωτισμό και την ιεραρχία

24. κάθε διαστρικός πυρήνας είναι αυτόνομος, όπως κάθε διαστρικός άνθρωπος, και αλληλέγγυος με τους άλλους πυρήνες

25. είναι μια πραγματική κίνηση των ανθρώπων και των ιδεών που βρίσκονται σε κίνηση διαρκή και συνεχή

26. δεν αναφέρεται σε κανένα επαναστατικό πολιτικό σχέδιο (ως πρότυπο)γιατί πρέπει να είναι δημιουργική, αυθόρμητη, και να έχει συνείδηση των προηγούμενων αποτυχιών

27. ενθαρρύνει τη φαντασία και την κριτική αντανάκλαση

28. σκοπεύει να ξαναδιαμορφώσει συλλογικά τις ιδέες, την(τις) ιστορία(ες), κτλ.

29. δημιουργεί τόπους αντίληψης και πολιτικής παραγωγής που δεν ιεραρχούν μορφή και περιεχόμενο, που δεν διακρίνουν τη διαδικασία από το αποτέλεσμά της. Είναι ένας τρόπος να μην καθορίζεται από το επείγον, να μην υποτάσσεται σε κάποια αποτελεσματικότητα όπου προέχει το βραχυπρόθεσμο και παγιδεύεται η σκέψη

30. η διαστρική παραγωγή συνθημάτων και κειμένων δεν είναι αυτοσκοπός, άλλα μέσο για την οικειοποίηση ιδεών άλλων, όπως μέσα σε ένα μεγάλο καζάνι

31. είναι μία μέσα στο πλήθος που αντιστέκεται στην αυτοκρατορία Ο αγώνας για μια ριζική αλλαγή, που δεν είναι ούτε για την ατομική καλυτέρευση της κατάστασής μας (οικονομικής ή άλλης), ούτε για τις επερχόμενες γενιές, ούτε από απλή συμπαράσταση στους αδικημένους. Είναι ο αγώνας ενάντια στην αλλοτρίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, όπου διαβρώνεται η ίδια η ανθρωπιά, με αποτέλεσμα όποιος προσπαθεί να αντισταθεί στις κυρίαρχες αρχές να απομονώνεται, να βρίσκει όλο και πιο δύσκολα ανθρώπους που να του πάνε. Η επιδίωξη είναι μια πιο ανθρώπινη κοινωνία, για να νοιώθουμε όλοι μας πιο ανθρώπινα. Και πάντα ο καθένας από το δικό του δρόμο.

32. Η ελευθέρωση του στοχασμού από δόγματα και προκαταλήψεις, και η μετατροπή μας από ’θρησκευόμενους’ σε πραγματικούς επαναστάτες.

33. Η αντίσταση στο μεσαιωνικό πισωγύρισμα. Σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα να πάμε προς τα μπρος βαδίζουμε ολοένα και πιο πίσω. Αγωνιζόμαστε με την πλάτη στον τοίχο για τα αυτονόητα και τα στοιχειώδη, γι’ αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται μια για πάντα δεδομένα.

34. Η μόνη θετική στάση ζωής: Η άρνηση της άρνησης, που μπορεί να φέρει μια καινούρια άνοιξη και να ξεσηκώσει μια αληθινή παλίρροια. Δεν επιδιώκει πολλά. Τίποτα το σημαντικό. Κι όμως το πιο απλό έχει γίνει το πιο δύσκολο. Να μην συνθηκολογήσει ο άνθρωπος, και να παραμείνει άνθρωπος. Αυτή είναι η μεγάλη φιλοδοξία. Τίποτα περισσότερο. Σε μια εποχή σαν τη δική μας η ανθρωπιά μόνο μέσω της απόλυτης αντίστασης στις κυρίαρχες αξίες μπορεί να κρατηθεί ζωντανή. Ιδού και η μόνη στάση ζωής. Πάντα και όχι μόνο κάτω από τις κρατούσες συνθήκες. Γιατί ακόμη και στην περίπτωση που κάποτε θα γίνει πράξη η λαϊκή εξουσία, τούτη δεν θα έχει νόημα παρά ως μετάβαση στη μη εξουσία ανθρώπου σε ανθρώπους και κάποιοι πέρα από τους, προσωρινούς έστω, εξουσιαστές θα πρέπει να μνημονεύουν τούτη την αποστολή. Μόνο έτσι στο τέλος του ταξιδιού, ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στον καθρέπτη της ζωής, αντικρίζεις ολόκληρη την ψυχή σου, χωρίς να έχεις ξεπουλήσει κανένα κομμάτι της στη διαδρομή.