Το κράτος την τελευταία δεκαετία προσπαθεί να «κοινωνικοποιεί» τους υπηκόους του ακολουθώντας μια διαδικασία επιβολής και εφαρμογής της καταστολής. Με αυτό τον τρόπο μεγαλώνει η κρατική εκμετάλλευση και διαφαίνονται όλο και πιο καθαρά οι προθέσεις δημιουργία μιας κοινωνίας από άβουλα όντα (υποταγμένων), τα οποία πολλές φορές θα χρησιμοποιούνται (ρουφιάνοι) από τους διωκτικούς μηχανισμούς.
Το κράτος με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας, τους ολυμπιακούς αγώνες κτλ σε συνδυασμό με τον αποπροσανατολιστικό ρόλο των ΜΜΕ, επιχειρεί την περιστολή των ελευθεριών, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Με τους τρομονόμους δημιουργείται κλίμα φοβίας και ενοχοποιούνται λαϊκοί αγώνες και αγωνιστές.
Τώρα το ΠΑΣΟΚ καλεί το λαό να είναι σε εγρήγορση για το θέμα της «τρομοκρατίας», επιβραβεύοντας τη ρουφιανιά που τείνει να αναδειχθεί σε αρετή! Σκοπός του είναι να φέρει ως πρόβλημα της κοινωνίας τη 17Ν, ενώ ταυτόχρονα αποσιωπά τα ουσιαστικά προβλήματα της ανεργίας, του χαμηλού επιπέδου διαβίωσης, του πληθωρισμού και όσων καθημερινά βιώνουμε. Η 17Ν, των 27 χρόνων, προέκυψε μέσα από τον περιορισμό και τη διαστρέβλωση του λόγου, τον περιορισμό των δικαιωμάτων, την ποινικοποίηση, την καταστολή, την έλλειψη δημοκρατίας.
Η ατομική βία της 17Ν ήταν αναποτελεσματική και δεν πρέπει να συγχέεται με τη μαζική πάλη. Δεν απέτρεψε την περισσότερη αστυνόμευση και την καταστολή των κοινωνικών αγώνων: οι κάμερες στους δρόμους έχουν γίνει ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μας, οι πεζές περιπολίες είναι τόσο συχνές που μας θυμίζουν άλλα χρόνια και οι αρμοδιότητες της δημοτικής αστυνομίας και των επιχειρήσεων security όλο και πληθαίνουν.
Ο λαός δεν τρομοκρατείται από τη 17Ν αλλά από αυτά τα «μέτρα», που ακολουθούν πιστά τα δρόμο που χάραξαν οι ΗΠΑ. Οι τρομοκράτες κρύβονται πίσω τους, όπως και στα ΜΜΕ. Η κατευθυνόμενη πληροφόρηση ποτέ δεν ανέδειξε σε μείζον ζήτημα για τη δημοκρατία το γεγονός ότι κάθε χρόνο στην Ελλάδα χάνουν τη ζωή τους 200 άτομα σε εργατικά ατυχήματα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ποτέ δε γίνεται λόγος, έξω από επετειακά αφιερώματα ή φιλανθρωπικά σόου, για την πείνα που σκοτώνει εκατομμύρια ανθρώπου και οι πόλεμοι με θύματα άμαχους πληθυσμούς συνεχίζουν να αποκαλούνται «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας».
Θέλουν να μας πείσουν ότι οι ΗΠΑ αγωνίζονται για το καλό ολόκληρου του κόσμου και τους παρέχεται συγχωροχάρτι για την αποχή από τη συμφωνία του Κιότο, που καταδικάζει τον πλανήτη.
Στο όνομα της ειρήνης οι ΗΠΑ δολοφονούν λαούς προς όφελος της οικονομίας τους. Κάνουν επεμβάσεις με πρόσχημα τον Μπιν Λάντεν ή το Σαντάμ, για τον έλεγχο του πετρελαίου, του αερίου, του εμπορίου ναρκωτικών.
Αν η πολιτική της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας δεν ήταν αυτή που είναι, δε θα υπήρχαν επιθέσεις του τύπου της 11ης Σεπτεμβρίου και συνεχίζοντας τους πολέμους προετοιμάζουν τα επόμενα αντίστοιχα χτυπήματα.
Η συστημική βία δε βοηθά στην πάταξη της τρομοκρατίας. Η τρομοκρατία θα «αντιμετωπιζόταν» μόνο με περισσότερη δημοκρατία.